دشت زندگی

درون دشت زندگی قدم می زنم
 دنیا ی رمانتیک خودم را دوست دارم
 دنیایی که کمتر کسی آن را می شناسد
 دنیا ی آدمها شلوغ و در هم و بر هم شده
 جایی برای احساس های رمانتیک گونه پیدا نمی شود
 آدمها درگیر صنعت شده اند
 گاهی باید رفت وسط دشت پر گل زندگی
 و با تمام وجود فریاد زد  
 خدایا عاشقتم
 گاهی وقت ها باید حق زندگی کردن بدهیم
 به تمام نعمت های خدا
 گاهی وقت ها باید گوش ها را بر حذر داریم از شنیدن اصواتی که احساس را به تباهی می کشند
 گاهی وقت ها باید چشم ها را به ندیدن عادت بدهیم
 همیشه فکر می کردم بی نگاهی سخت ترین مشکل دنیاست
 اما حالا می دانم
 که سخت ترین مشکل دنیا نه بی نگاهیست ،نه بی حرکتی ،نه بی صدایی
 سخت ترین مشکل دنیا نفهمیدن است
  اگر آدم ها نخواهند بفهمند 

آنکه مشکلی نیست  بالاخره روزی روزگار فهم را به آنها می آموزد
 اما وای از آدم هایی که نفهم به دنیا آمده اند
 و حالا می دانم بزرگترین نقص آدم های عالم نفهمیدن است
 گاهی باید رفت وسط دشت زندگی و با تمام وجود
 نفسی عمیق بکشیم و باز
 بگوییم
 خدایا عاشقتم