حس برتر

همیشه با خودم می اندیشم
 چرا احساس شد عشق و شهریار شد شهریار ؟
 چرا احساس تا پای نابودی رفت و زلیخا شد زلیخا ؟
 چرا حافظ تا کهنسالی رفت و از یک احساس یگانه حافظ شد حافظ ؟
 چرا و چرا ...
 و می فهمم در هر موردی اگر بهترین و پاکترین باشی
 می شوی صاحب دلهای آدمهایی که می خواهند مثل تو باشند
 می شوی همانی که می شود به باور هایش افتخار کرد
 بهترین که باشی
 خلایق خوب و بد لحظه ای هم شده به تو و به تمام بودن های تو می اندیشند
 آری درست است
 کاری به کار افکار آدم ها نداشته باش
 کاری به کاره بدها و خوبها نداشته باش
 چرا که تو وقتی بهترین می شوی
 در عشق ؛در احساس ؛در تمام باور های انسانی
 دوست داشتنت می شود ریسمان بین دلها و خدا
 و این زیبا ترین معنای حس برتر دنیاست