آفتاب پرست عشق

مهربانم
 آدمها را می شود گاهی مواقع انقدر خوب شناخت
 که خودشان هم از این همه رسوایی می هراسند
 اکثر آدمها در خوبی خوبند و بدی بدترین
 گاهی وقتی خوب باشی همه خوبی هایت را تقدیر می کنند
 البته به جز بیمار صفتان که حسودی هایشان فقط در خوب بودن ها درخشان می شود
 اما در روزگاری که من دیده ام
 آدمها در بد بودنت دور ترینند
 در خوب بودنت منفعت طلب ترین
 روزگاری که زمزمه ی رفتن بی نگاهی بود
 آفتاب پرستان روزگارم را خوب شناختم
 آدم هایی که دیگر گرفتار نبودند ؛
 هیچ راهی در مسیر کج نشد
 اخمها شد لبخند
 خشم ها شد محبت
 دلتنگی های حال بهم زنشان زمانش کوتاه شد
 یاری هایشان بی منت اما متوقع
 خلاصه آدمها رنگشان شد رنگ دیگری
 با آفتاب زمزمه وار نگاهداریم رنگ بنی آدم نبودنشان آشکار شد
 اما یادم هست هنوز
 وقتی به تو گفتم
 راستی شنیده ای بی نگاهی ...
 گفتی
 وجود هر آدمی شریفتر از همه ی منافعش هست
 گفتی
 چرا مرا با دیگران آفتاب پرست نما مقایسه می کنی ؟
 گفتی
 حالا با نگاه یا بی نگاه تو به من عشق را آموختی
 گفتی
 دلی که گرم وجود کسی می شود ذره ای سردی به خود راه نمی دهد
 آ خر گفتی
 وقتی هدف قدمهایم شدی ؛ وقتی زیبا ترین نگاه عالم مال من شد
 دیگر نه صدای کسی را می شنوم ؛ نه رفتار کسی را می بینم
 و خودت گفتی
 این یعنی عشق ماندگار من
 می فهمی ؟ من

http://dl.newmusicfa.ir/musicfa/96/4/Mehdi%20Shokohi-Safar%20Be%20Kheir%5B320%5D.mp3